KADI ABDÜLCEBBÂR VE İBN TEYMİYYE'NİN NÜBÜVVET ANLAYIŞI

Nübüvvet

Abstract

Nübüvvet düşüncesi insanlık tarihi kadar eskidir. Zira ilk insan bir peygamberdir. Nübüvvet bütün ilahî dinlerin temel dayanağıdır. Allah mesajını seçtiği bir insan aracılığıyla dilediği toplumlara iletmektedir. İkinci asırdan itibaren farklı sebeplerden dolayı nübüvvet Müslümanlar arasında tartışılmaya başlanmıştır. Erken dönemden itibaren İslam dünyasında nübüvvet hakkında bazı ihtilaflar ortaya çıkmış, bazı mülhid ve zındık gruplar ortaya çıkmış ve nübüvveti gereksiz görmüşlerdir. Kelâmcılar, nübüvvet hakkında ortaya atılan şüpheleri gidermek ve nübüvvet fikrini temellendirmek amacıyla İslam düşüncesinin erken döneminden itibaren konu ile ilgili birçok eser telif etmiştir. İslam düşüncesinin teşekkül döneminde ortaya çıkan düşünce ekollerinden biri de Mutezile ve Selefî düşüncedir. Bu düşünceye bağlı Kelâmcılar nübüvvet konusunda farklı görüşlere sahiptirler. Makale Mutezile ve Selefi düşünce ekollerine mensup olan Kâdî Abdülcebbâr ile İbn Teymiyye’nin nübüvvet konusundaki düşüncelerini tespit etmeyi ve karşılaştırmayı amaçlamaktadır. Çalışmada takip edilen metot ise öncelikle her iki müellifin konu ile ilgili yazdıkları eserler esas alınmıştır. Bunun yanı sıra bu iki müellif ile ilgili yapılan çağdaş çalışmalardan faydalanılmıştır.